Bin. Balana/sitawaka

Balana Fort

Dit was een strategisch fort en een buitenpost gebouwd door koning Rajasinghe II en ligt op de weg naar Kandy. Het werd korte tijd ingenomen door een 6000 man tellend Portugees leger, in 1638 tijdens hun laatste poging om het Koninkrijk van Kandy te veroveren. De laatste slag bij Gannoruwa resulteerde er in dat meer dan 4000 van hun soldaten werden gedood en de rest gevangen werd genomen.

Gemeld werd dat de stenen van het fort werden verwijderd en vervoerd op een klaar lichte dag in maart 2006. Niemand of geen instantie heeft daar bezwaar tegen gemaakt. Deze foto is genomen in 2005.

Balana - Sitawaka

Fort Sitawaka

De ruïnes van het Sitawaka Fort en het paleis van Koning Rajasingha 1 (of tenminste de plaats) zodat geïdentificeerd kan worden gezien door de zijkant van de Avissawella - Panawala weg - dit is het dezelfde route naar de Maniyangama Raja Maha Viharaya.

Als we op deze plaats komen kunnen we nauwelijks meer onderscheiden wat het natuursteen en baksteen van het fort waren door het gras, onkruid en klimplanten die over het geheel groeien.

Voor ons leek het net als een aantal smalle heuveltjes en moesten we tevreden zijn met de gedetailleerde uiteenzetting gegeven door de archeologische dienst wiens kantoor naast de plaats is gevestigd.

Ik citeer hier uit een rekening geschreven door dr. John Davy een chirurg en de arts van de Gouverneur Brownrigg, in zijn boek "Een Account van Binnenlandse Zaken van Ceylon, en haar bewoners", die struikelde over deze plaats rond 1819; "Sitawaka ooit een Koninklijke residentie was een plek van grote gevolgen, is het nu slechts een naam.

Ik ging in een boot, en bereikbaar vanaf de rivier door een korte vlucht van gehouwen stappen en na het lopen over een honderd meter, kwam ik tot het gebouw, daar vond ik een bijna vierkant, gevormd uit drie wanden. De ruimte was overwoekerd met onkruid.
Hier merkte ik een diepe put, zorgvuldig gemaakt, met zijn zijden bekleed met metselwerk. De tweede muur, slechts een zeer paar meter van de binnenste, leek bestemd voor de verdediging. De innerlijke ruimte was waarschijnlijk overdekt, en er was een kerker.
Er waren geen sporen dat het verdeeld was in verschillende compartimenten, en het was inderdaad nauwelijks genoeg om het toe te geven.De buiten- en binnenmuren, zoals beschreven waren ingestort en de putten konden niet worden geïdentificeerd. Deels begraven stenen pilaren liggen verspreid rond. En dit is alles wat overblijft in een droevige staat van verwaarlozing.